Я сяджу без агню. Я стаміўся, прамок! Над зямлёю - імгла, у душы маёй змрок. О, як пуста у ёй! О, як холадна жыць! Але вось цераз цемень маланка блішчыць,
Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі, Над хвалямі сінеючага Ніла, Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла: Ў гаршчку насення жменю там знайшлі. Хоць зернейкі засохшымі былі,