Мастак
Опубликовал: Admin
7-10-2020, 04:25
Просмотров: 973
Комментарии: 0
На стромкім усхоне
Стаяў задумены мастак.
Шум гонкае хвоі
Навеяў таемнасць і страх.
Глянуў на дол
Ён маўкліва, −
Сціснуўся боль:
Сплямлена кроўю каліна!

Далей
У хмалёвыя хвалі
Кінуў праніклівы зрок:
Смутку народа майго не схавалі,
Тоіце нейкі няведамы змрок!

Холад у вашым прадонні! –
Скрухай наліўся душы яго хмель;
Бачыць ён вобраз бяссмертны
Мадонны
Стварыў што мастак Рафаэль.

Далі
Празрыстымі сталі,
Промені сонца
Яснотай чало апавілі.
Істота ўся ў захапленні бясконцым, −
Рукі прастор ахапілі.

− Любы мой, мілы прастору,
У нашай забытай нізіне
Сцелецца новы Шлях Млечны! –
Вечарам зораста-сінім

Праходзіць ім будзе Марыя;
Юнак прывітаецца чула,
З каханнем у сэрцы затоена-вечным.
− О, светлыя зоры,
Пад вэлюмам срэбным я з ёй заначую!
Палкія вусны пяшчотай акрыю,
Ave, Maria!

1926
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь. Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Другие новости по теме:
Информация
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.